Problemen los je niet op met middelen die de problemen hebben veroorzaakt. Met regelmaat worden er zorgen geuit, worden er bezwaren gemaakt en wordt er kritiek geuit. Het roer moet om, handen aan het roer, taakherschikking, richtlijnen, kwaliteitseisen, iedereen is druk doende. Het zijn niet meer dan rituele dansen. Die lossen geen problemen op, maar vertroebelen ze eerder.
Zoals het een goede dokter betaamt, zal er eerst een diagnose moeten worden gesteld. Zodra duidelijkheid bestaat over het verband tussen oorzaak en gevolg kan er een therapie worden ingesteld. Wat zijn de huidige problemen in de mondzorg in de ogen van de beleidmakers? Wat zijn de problemen voor de individuele beroepsbeoefenaar en waar ervaart de patiënt problemen?
Een ding staat vast: de problemen die de beleidsmaker ofwel de politiek/het publiek voor ogen heeft, hebben de prioriteit boven die van de beroepsbeoefenaar en patiënt. De huidige problemen houden verband met ‘politiek’ en dus met geld en macht.
De middelen om aan dat geld sturing te geven zijn wetten. Deze wetten zijn rechtstreeks verantwoordelijk voor de toename van de huidige problemen. De ene wet maakt het mogelijk dat ook lager geschoolden de bevoegdheid kunnen krijgen het werk van een tandarts te doen: de wet BIG. Deze wet verdunt de kwaliteit van het aanbod aan zorgverleners voor wat betreft de scholingseis. Twee andere wetten regelen de kosten en de kwaliteit. Deze wetten zijn beide eisend. Ze zijn beperkend ten aanzien van het tarief en de prestaties en verhogend ten aanzien van de te stellen eisen aan de praktijkomstandigheden.
Met andere woorden: deze sturingsmiddelen zorgen er voor dat meer mensen de voorgeschreven prestaties mogen leveren. Zowel de prijs van die prestaties als het pakket aan prestaties zal door de toename van het volume afnemen. Zo maakt de ‘politiek’ de zorg dus goedkoper. Om te voorkomen dat er bezuinigd wordt op de praktijkomstandigheden zullen de eisen daaromtrent worden aangescherpt. Het publiek mag dan tevreden zijn, het venijn zit in de staart. Dit beleid drijft alle zorgverleners in een negatieve spiraal.
Stress, productiedwang, pakangst, fraude, malpraxis, klachten, boetes, faillissementen, praktijksluitingen, minder praktijken, minder bereikbaarheid, kwaliteitsverlies, hogere kosten voor de patiënt en meer ontevredenheid. En toch kunnen we nog steeds getuige zijn van geweldige tandheelkundige hoogstandjes en van positieve lachende zorgverleners met blije patiënten! Zijn deze mensen zo gelukkig met het bestaande beleid dat dit alles mogelijk maakt? Voor hoe lang dan nog?
Oproep aan de stakeholders van zorgverleners: Staak de onderlinge machtsstrijd en de medewerking aan het huidige beleid en ga voor een beleid dat niet beperkt maar verruimt. Een beleid dat niet het geld maar waarden in de zorg als onafhankelijkheid en keuzemogelijkheden als prioriteit heeft. Ga voor de beleidsvisie naar de SOH!
Oproep aan de individuele hulpverlener: Help uw stakeholders door ze voor te gaan. Word deelnemer van het Keurmerk Onafhankelijke Mondzorg (KOM)! Klik hieronder op ´Deelnemen KOM´ voor meer informatie en om u aan te melden bij het KOM.